W miarę jak je znajdowała, bratu wręczała, a on dokumenty te obok siebie składał. Główną jest rzeczą,aby nikt tajemnicy nie wydał,aby się tego nie domyślano,aby podejrzenia nie miał i nie drapnął nam. Biedny ojciec go prosi z wyciągnioną dłonią: »Hektorze mój! - Jezu, uciekać ze wsi, od grontu, od wszystkiego! Przepędzasz resztę czasu, jak możesz, dziwiąc się, skąd się bierze ten pył, co nieustannie opada na twe stoliki i konsole? nie, nie grzmoty. Lecz nie wybrał się sam. Precz. Glenarvan opuścił przystań Talcahuano 14-go października, a 12-go listopada przybywał na wybrzeża Atlantyku. –Pomyśli pan później. - Z czego by wychodziło, że w Afryce? Tymczasem od zachodniej strony ukazali się w wielkich zorzowych światłach dwaj jaśni wędrowce,którzy właśnie ku chacie Piastowej z onym śpiewaniem szli. Gdyby tu jakieś niesnaski powstały, tedyby mogli słowo rzec, ale tak mniemam, że wszystko pójdzie zgodnie i spokojnie, a wtedy taka to będzie opieka, jakby jej nie było. Jego rumak jest mądry i ominie niebezpieczne miejsca. Napijesz się, co? To już nie pańskie formuły, profesorze, którym można ufać jak słowu Bożemu. Sędziwoj spoczął, odetchnął, był sam jeden, dokoła tylko zimne kamienie. SCENA TRZYNASTA Janusz, Wiktor, Szambelan, za nim Szambelanowa. Ten jej znak, który, z wyjątkiem na ogladanie zabójcy, pokrwawionej. spasi Chryste! Znalazłem tego,co zdoła zapłacić Rzetelnie -z lichwą i na czas -on w niebie! – Zwariowałeś pan? Przeciwko lasce miał Tadeusz w uniesieniu Wołodyjowski gdzie się obraca. Orzeźwiło to karbowe, że w swojej kłopotliwej ciemnicy słyszy przynajmniej jakieś odgłosy, które przypominają jej, iż poza obrębem pałacu istnieje świat, a na nim folwark, za którym tak tęskniła.